Steden zijn kut!

Jakarta, Bogor en Bandung....voor de liefhebbers; ik zeg alvast sorry,maar wat heb ik een hekel aan die kut steden zeg,die chaos en uitlaatgassen in je gezicht constant aaah! Maar ze hebben er natuurlijk wel erg lekker eten! Dus zijn we lekker uit eten gegaan,heerlijke garnalen met mie goreng en broccoli met knoflook locht lekker...
En er zat een klein bordje atjar bij,lekker fris! Pien merkte niet op dat er een klein groen pepertje tussen lag,mocht het toeval weer zo uitvallen dat zij die per ongeluk helemaal op had gegeten.Yes!! Heel haar gezicht stond in de fik hahahhahahaha wat is het toch een nerdje!

De volgende dag was het tijd om de begraafplaats te bezoeken,dit was nog best lastig te vinden omdat er bijna niemand engels spreekt.maar met pen en papier en wat creatieve tekeningen kom je een heel eind!
Eenmaal daar aangekomen werden we meteen overladen met indo's die ons voor de verandering weer eens iets aan wilde smeren,dit maal bloemen voor veel te veel rupiah en stinken ok nog! gelukkig was dit niet de officiële ingang en moesten we nog een stukje verder om bij de grote poort van het ereveld aan te komen..hier moesten we een belletje rinkelen en daar kwam in de verte een heel relaxte Indo aangelopen, of ja lopen, het is meer stilstaan alleen dan toch voortbewegen,dit is nu een paar dagen geleden en de indo's halen ons nu met gemak in,ach we passen ons gewoon aan. Eenmaal achter de poort is het gigantisch mooi onderhouden ,super strak gras en mooie bloemen,zelfs het looppad is zonder kuilen, gaten en enkelbrekers.
Na wat zoeken met de hulp van de heel relaxte kerel,hadden we het graf zo gevonden.
Het viel een tijdje stil,vooral voor pien is dit een heel bijzondere plek om te komen.
Ook omdat bijna heel haar familie haar voor is geweest behalve Boy dan, ik heb tot nu toe nog niet begrepen waarom hij geen Girl heet. Natuurlijk wat foto's gemaakt en onze reis vervolgde zich weer.. Doel; zo snel mogelijk de stad uit!

Op het naar treinstation, ticket naar Banjar geboekt..een klein dorp vlakbij Pangandaran..eenmaal daar aangekomen zouden we wel is met zo'n fietstaxi naar het bus station gebracht worden,we werden voor een goeie belazerd door de mannen (wel voor vier hele euros),heel ergens anders afgezet en daar ook nog is in een verkeerde bus gezet door weer vrienden van hun die ons wel ergens af zouden zetten. Pien voelde dat het niet goed zat en we zijn snel uitgestapt...goed idee van haar.
Eenmaal buiten de bus bleek er niemand engels te spreken, er waren geen hotels in het dorp eigelijk, was er helemaal niks. Mmmmm erg vervelend allemaal.
Naar wat gekloot met Engels Indisch Nederlands en een taal die we volgens mij ter plekke verzonnen, gebeurde er een wonder..een Indo begon te schreeuwen en de bus die we moesten hebben kwam toevallig net langs.
Toeval bestaat niet,ik vind het ook maar een raar woord Toevallig mmm vreemd.
Maar gelukkig we konden nog mee er moest wel wat geklommen worden om er fatsoenlijk in te komen maar we zaten er in jeeeeeh!! 1.5 uur in een heel fijn busje over een nog fijnere weg met lochte kuilen en kloven, maar je hoort mij niet klagen! Je kunt ook in Nederland zitten met -10 over een paar weken hahahahahahahaha!

Pangandaran yes! 
Heerlijk dorp, bedankt Dick, goed advies (even slijmen bij schoonvader dickie).
1 nacht geslapen in rinjani homestay...rinjani is de op 1 na grootste vulkaan in Indonesië...voor de geïnteresseerde leuk hè! Voor de andere GOH!!!
De volgende dag een andere homestay 10 meter verder op geboekt..mini tiga homestay,dit staat bekend om de backpackers en relaxte sfeer. Dit was nog waar ook..  Ook het personeel was leuk.. En klein!

Het was een mooie dag,scooter gehuurd voor euro 3.50, gin geld voor een mooi scooterke..mooi een beetje rond liggen blazen op dat ding, het leven was weer heftig!
Lekker gegeten op de vismarkt,vis uit kiezen en meteen de pan in, ideaal en lekker.

's Avonds bij de homestay 3 Nederlanders ontmoet; 2 mannen en 1 vrouw, hele relaxte mensen.. 3 nachten gebleven en met hun de dagen gevuld,wederom een scooterke gehuurd en met zijn alle op roadtrip gegaan..super mooie dag..heel de dag kuilen ontwijken en mensen inhalen wat een leuk spelletje..die indo's rijden wel als meisjes.
We haalde iedereen met gemak in. Links inhalen, rechts inhalen, we hadden geen moeite om ons aan te passen in het verkeer. Pien was af en toe wel een beetje bang maar dat zit schijnbaar in de familie (Boy).

Heerlijke dagen gehad aan het strand en vooral niks gedaan, eten drinken en naar de wc voor mij meerdere malen. Ik zal er niet verder op in gaan maar het was erg dun.
We zijn vertrokken, vandaag 12 november, naar het station Sudareja om zo naar Yogyakarta te gaan met de trein..we zijn nu nog met 4en. Bart en rosanne uit Amsterdam reizen met ons mee of wij met hun,maar dat weet niemand toch...........!?

Boy ik hoop dat onze relatie geen deuken op heeft gelopen na dit bijzonder mooi geschreven stuk....