Weer een stempel erbij!

Vanuit Pakse met de local bus naar Tha Khaek, een van de grootste fouten tot nu toe met lange afstand reizen (geen VIP bus gepakt omdat die een paar euro duurder is!). De busrit duurt tien uur en bij binnenkomst was er geen zitplaats meer.. We moesten achterin de bus bij de bagage gaan zitten. Daar zaten we nog met vijftien man op elkaar.. Al hebben we het eerste half uur wel kunnen lachen over deze ongeloofwaardige bizarre situatie, na dat halfuur werd het toch echt realiteit! Voor mij niet zo'n punt, ik kan mezelf opvouwen.. Maar die lange Frans met zijn houten lijf en dunne billetjes was natuurlijk niet te genieten. Samen een filmpje gekeken op de ipad, (super goeie, moeten jullie echt zien: "Prisoners") waarna we nog zeven uur te gaan hadden.. Heet dat het was! Franse toeristen wilden het enige raampje niet openzetten, want dan kwam er wind in hun gezicht! Dus dat was een uur lang openschuiven, dichtschuiven, openschuiven, dichtschuiven etc. Uiteindelijk heb ik een plastic stoeltje weten te bemachtigen en ben ik naast het raam gaan zitten en heb 'm een stuk opengezet en bewaakt! Zelfs de locals zweetten zich kapot! Terwijl ze rond deze tijd allemaal in dikke truien, sokken en lange broeken rondlopen. Het is ruim vijfendertig graden!! 

In Tha Khaek is niet veel te beleven, dus hebben we een scooter gehuurd om de omliggende caves en watervallen te bezoeken, samen met Tim (NL) die we in de bus ontmoet hebben. 
De caves zelf zijn niet zo boeiend, de klimtocht naar het viewpoint echter wel! Je benen verzuren, je hijgt en zweet je kapot, je wilt eigenlijk niet meer verder, maar boven aan de top is 't het allemaal waard geweest! Had je bij moeten zijn!
Één grot moesten we per boot bezoeken. De dronken kapitein wilde wel een mooi prijsje voor ons maken. We waren al toeristen tegen gekomen die drie euro betaald hadden voor tweeën, maar gelukkig kan ik Lao lezen en zag op een bord dat het €0,50 per persoon kost! Die zag kapitein niet aankomen hihi!
In de grot kregen we een cursus Lao van kap'tein en hebben we hem "houdoe" geleerd! Maar hij kreeg t niet uitgesproken: "hudo, hopu, hanai" etc.. Lijkt er nog niet bijna op! 

Sowieso is taal niet het sterkste vak hier.. Super grappig alle borden hier!
Fat tyre i.pv. flat tyre, nuddle soup, food restaurant, date of rectum (=date of return), money to repair the motorbike wil not return to the rapist (huh!?), bus met air conditioner, beef with paper sauce, sweat and sour chicken, majito coektail, sand witches, do not throw sometings in the bathroom, cloos food, spagatti, poeple! Je mag ook geen kettingzaag meenemen in het vliegtuig..  

Vanuit Tha Khaek met de local bus naar Viengkham om daar een scooter te huren naar de beruchte 7,5 km lange Kong Lo Cave met vuistgrote spinnen! 
Ik had een zitplaats voorin de bus weten te bemachtigen, de locals wilde mij echter naar achteren hebben (helemaal achterin de bus is echt een kutplek! Je zit helemaal rechtop en veert met de hele weg mee! Word ik helemaal groen van!). Beleefd voet bij stuk gehouden dat ik niet ging verzitten. Zo gek ben ik dus ook weer niet!
Naast mij in de bus werden nog even nagels geknipt. Hier knippen de vrouwen de nagels van hun man. Dat mogen ze niet zelf doen, want dan schijnen ze vreemd te zijn gegaan..

In Viengkham viel er echter niks te huren.. We zijn gedropt in de middle of nowhere.. Uiteindelijk een tuktuk gevonden (handen en voetenwerk) die ons naar Khuon Kham kon brengen, in de eerste versnelling zigzaggend de berg op! Hier doen ze niet aan gevarendriehoeken trouwens, als je autopech hebt, breek je grote takken af en legt deze op de weg.. 

Uiteindelijk een super leuk guesthouse gevonden en de volgende dag naar de cave vertrokken. Iedereen met een zaklamp op zijn hoofd het bootje in.. Er zijn nog tien andere bootjes die herrie maken, dus van die spinnen of andere grotbewoners was geen sprake. Na een stukje varen gingen we te voet verder. Het leek wel alsof je op de maan was! Daarna weer verder met het bootje, die we af en toe moesten duwen omdat het water zo laag stond! De cave is mooi, maar helaas niet zo spannend als verwacht.

Verder gereisd naar de hoofdstad van Laos; Vientiane. Niets vergeleken bij Kuala Lumpur of Bangkok, maar wel een gezellig stadje! Op de boulevard wordt er gymnastiek gegeven en er is een heerlijke Scandinavische bakkerij waar ze Deense broodjes verkopen! We konden geen goedkoop guesthouse vinden, dus hebben een luxere genomen. Meteen besloten om een "zondag" te houden; hele dag niets doen, tv kijken en snoepen! Je hebt hier drie zenders waar de hele dag films op komen! 
30 dollar bespaard door zelf een visum voor Vietnam aan te vragen, duurde twee werkdagen dus we waren verplicht een tweede zondag erachteraan te plakken. Kwam goed uit want Frans is aan de dunne! 

Met de VIP bus maar Vang Vieng met een diarreeremmer voor Frans, maar bij aankomst bij het guesthouse kwam alles er alweer uit. Hij is altijd zo zielig als ie ziek is.. Jordy is óf blij, óf niet. Laatst huurde we twee scooters, duurde allemaal lang en er kwamen telkens toeristen dingen vragen aan de verhuurder, die ons steeds langer liet wachten.. Ik zie Jordy dan oplaaien.. Ineens is het dan klaar en ontploft ie!  Toen er Fransen heel onbeschoft kwamen doen, heb ik gezegd dat hij alleen een rondje moest rijden op de brommer (normaal niet zonder mij, al klinkt dat heel kinderachtig, maar dan gaat dat ding over de honderd en gebeurt er een ongeluk met het grootste ongeluk ter wereld!). Ik was net aan Tim aan het uitleggen dat Frans ineens kan ontploffen en er gewonden vallen, komt ie toch terug met een big smile dat de scooter over de honderd kan! 'T menneke weer blij!

Vier nachten in Vang Vieng gebleven, aangezien Frans leeg liep. Vier dagen heeft ie bijna niets kunnen eten, dus hij zag eruit als een Ethiopiër! Ik werd na drie dagen in de kiet helemaal gek, dus heb een dagtrip geboekt.
Eerst gingen we tuben. Je gaat dan met een opblaasbare band over de rivier met de stroming mee. In 2011 zijn hierdoor 22 toeristen overleden, die drinken te veel bier tijdens het tuben en gaan verloren in de stroming en de scherpe rotsen.
Maar nuchter stelt het niets voor.. Daarna een grot bezocht, stelde al helemaal niets voor! Het was de "olifant grot", locals hebben gewoon de vorm van een olifant eruit gekapt.. Maar drie uur kajakken was echt geweldig! Ik zat met de gids in het bootje, wij waren een superteam! De chinezen vielen bij elke hindernis uit het bootje, en dan te bedenken dat ze hun zwemdiploma niet eens hebben! 
De gids zag zijn kans schoon, want mijn vriendje was er niet bij en aangezien we "maar drie jaar" verkering hadden, kon ik handig iets met hem beginnen!
Die heb ik vriendelijk bedankt en gezegd dat als hij iets zou proberen, ik hem de kano uit zou gooien :) Dat is een straf, want het water is te koud voor de locals!

Tijdens het avondeten had ik wat slachtoffers gevonden om tegen aan te kletsen, zieke Frans raakte bezorgd en kwam mij zoeken. We zijn met twee NL een potje gaan bowlen. Bij elke worp werd er uitbundig geklapt door de locals, ook al ging de bal in de goot! Dus voor alle narcisten onder ons: ga bowlen in Vang Vieng!

Op weg naar Luang Prabang boven op de onbewoonde berg natuurlijk autopech. Twee uur gewacht op het volgende busje. In Luang Prabang aangekomen, meteen over de avondmarkt gewandeld, waar Jordy werd verteld dat hij "vely handsome" is. 
Nog twee Amerikanen ontmoet, waarmee we de volgende dag uit eten zijn gegaan en natuurlijk huisgestookte 'lao lao' mee hebben gedronken!

Vervolgens naar Nong Khiauw een bungalow aan de rivier. De wanden waren erg dun, dus als de buurman een scheet liet (en dat gebeurde nogal eens), konden wij meegenieten. Scooter gehuurd en verschillende dorpjes afgegaan. Men heeft inmiddels overal elektriciteit (voor de tv), maar geen water uit de kraan ofzo. Sommige dorpjes pompen water vanuit de rivier, maar anderen moeten naar de rivier lopen om daar zichzelf, hun scooter of de groenten te wassen. Zitten wij in een guesthouse waar water uit de kraan komt terwijl men dit zelf niet heeft!
De vrouwen dragen een sarong, soort doek, en wassen zichzelf in de rivier. Kinderen lopen de hele dag naakt rond en spelen de halve dag in de rivier! 
Alle vrouwen dragen lange rokken, niets wordt ontbloot, dat kan hier echt niet! Behalve borstvoeding, dat wordt midden op straat gegeven! Heel ambivalent!

We hebben twee goeie Fransmannen ontmoet, zijn hebben een babyaapje gekocht die in een kooitje zat (al vraag ik me af of de locals nu juist nog meer babyaapjes gaan vangen, maar de bedoeling is goed van de Fransmannen!). Het aapje liep vrij rond en klom via mijn been omhoog om te knuffelen.. Op zoek naar moederliefde.. Die heb ik 'm natuurlijk gegeven. Ik wil ook een aapje!! Het aapje zal naar een opvangcentrum worden gebracht. Volgens mij hebben ze de moeder geslacht, aap is een delicatesse in Azië. Vandaar dat Frans zo geliefd is hier :)

Met een bootje naar het volgende dorpje: Muang Khua. De reis duurde zes uur, maar is echt aan te raden. Het groene berglandschap is echt prachtig en je komt langs dorpjes waar je anders nooit zou komen. De mensen leven daar echt primitief! Heel veel moestuintjes aan de rivier, veel locals met een duikbril en een visnetje die voor de lunch aan het vissen zijn, en heel veel waterbuffels! Echt prachtig!
Het enige rotte aan de reis is dat de blanken in een luxe autostoel (ja, op een bootje) zitten en de locals achterin op houten planken of op de grond. Dan voel je je pas echt een rijke blanke.. Maar ik heb mijn stoel toch ook niet afgegeven!

Muang Khua is niets voor de toerist, de locals spreken ook geen woord engels, dus communiceren zit er ook niet in! We werden vooral aangestaard! Kinderen zijn altijd eerlijk, die hebben geen schaamte en wijzen ons na en lachen ons uit! Wat ik niet begrijp is dat peuters ons ook kunnen onderscheiden. Óf ze zijn bang en beginnen te huilen, óf ze lachen en zwaaien naar ons! 
De stroom viel op een gegeven moment uit, dan is het echt een spookstad! Een eettentje had een aggregaat, dus daar zijn we met tien andere toeristen gaan zitten.

De volgende ochtend de bus naar Dien Bien Phu, in Vietnam! 
De grenswachter was erg streng en alle toeristen moesten in een hokje komen staan.. O ooh, wat nu weer! Laos geld moest bij hem ingewisseld worden naar Vietnamese Dong (hadden wij gelukkig al bij de bank gedaan) en daarna vertelde hij over de bussen in Vietnam! Heel raar dus, niets om dus bang voor te zijn!
Vervolgens zei hij boos dat Jordy de grens over mocht, maar ik niet.. Ik moest bij hem blijven.. Daarna lachen! Vreemde humor die Vietnamezen! Grensovergang is altijd spannend. Zij hebben alle macht, als ze je niet aanstaan, laten ze je uren wachten of betalen! 

Tijdens de plaspauze ontdekte ik een kooi met vijf super schattige puppy's. De kooi was onder open, net als een konijnenkooi die bij luie mensen staat, die geen zin hebben om het hok schoon te maken, dus alle poep en plas valt direct op de grond eronder. Het hok stond in de zon, geen water.. Dus ik heb een fles water gekocht van ons laatste Laos geld en hen dat gegeven, aangezien ze elkaars plas probeerden op te likken! Deze puppy's zullen ook worden geslacht en opgegeten! Echt heel zielig.. Ik durfde ze niet te bevrijden (sorry tante Els), bij diefstal hakken ze misschien je hand eraf? Weet je nooit hier..

Dien Bien Phu is niet echt een stadje om aan te bevelen. Heel veel verkeer en heel veel getoeter! Hoofdpijn krijg je ervan! Op de local market worden we openlijk heel hard uitgelachen en nagewezen, Frans omdat ie zo lang is en overal moet bukken, ik omdat ik voor hen ook groot ben en de locals tot borsthoogte komen. Een vrouwtje greep mij vast en begon allemaal in mijn borsten te knijpen en te roepen dat een ander vrouwtje ook moest komen voelen, maar die was bang.. Ik kreeg haar niet van me afgeduwd! Ik houd er niet van als vreemden me aanraken! Jordy wordt ook omarmd door gekke zwervers, ze vinden hem prachtig!

Tijdens een wandeling door de stad, zijn we een zijstraatje ingelopen. Kwamen recht op rijstvelden uit! Super mooi! Het ene moment zit je in de drukke stad, het andere moment bij rustgevende groene rijstvelden!

Tijd om te vertrekken naar Hanoi. We hebben een goedkope vlucht geboekt, scheelt weer een busreis van tien uur, die ons kennende niet mee zal zitten! 
Vietnamese loempia's, here we come! Schijnen in Hanoi het beste te zijn!
Vietnamezen zien er trouwens bijna hetzelfde uit als in tekenfilms. Iedereen heeft zo'n driehoek hoedje op en de ogen zijn meer tot spleetjes dan in Laos/Cambodja. Maar ze hebben geen snorretjes! Daar zorgt de kapper die op de stoep geïnstalleerd staat wel voor!  

We hebben zin om meer dingen te ondernemen. Met het ziek zijn van Jordy en de rustige, maar mooie, dorpjes zijn we een beetje lamlendig geworden! 
Dus dit verhaal is niet zo heel boeiend, hopelijk hebben we over een tijdje (Jordy is dan aan de beurt, dus je weet nooit wanneer) een spannender verhaal!