Wat eten we vandaag? Mmm.. Soep met ballen!!

Afscheid genomen van Joep (en een heel klein mevrouwtje dat bij het hotel werkt), met vieren (Rosanne & Bart) verder gereisd naar Yogyakarta met de trein (prachtige reis trouwens). Weer een stinkstad en ontzettend veel verkeer. Maar we beginnen al een beetje op de locals te lijken, we steken gewoon over,gewoon je hand omhoog houden, in de hoop dat men stopt. Voor blanke mensen stopt men in ieder geval wel, je doet de locals er haast een plezier mee!
In Yogyakarta de Malioboro (markten) afgestruind voor wat t-shirts met ronde (ja ronde ja) hals voorJordy! De gay hals is verleden tijd, hij is te verbrand in zijn hals en dus gaytekend voor het leven!

De volgende dag scooters gehuurd naar de Borobudur (een van de grootste boeddhistische tempels van de wereld = wereldwonder). Weer een uur kontpijn en angstzweet! Jordy wordt op zo'n moment echt weer een menneke! Inhalen terwijl de tegenligger nadert.. maar het uitzicht onderweg was geweldig!
Bij de Borobudur waren wij de grootste attractie, iedereen wil met ons op de foto! We hebben onze mooiste poses ingezet! Ik zie trouwens maar af van het huwelijk met Jim Bakkum, de roem wordt me nu al te veel! Sorry Jim!
Iedereen staart ons aan en maakt stiekem foto's. Ik heb het gevoel alsof ik met een enorme dikke pussende puist rondloop (ditmaal bedoel ik niet Jordy, maar een echte zwerende etter!). Heel ongemakkelijk, dus zwaai ik maar een beetje in de rondte (vanuit de pols mam, niet vanuit de armen). Op de terugweg een enorme plensbui, dus gestopt bij een local eettentje. Alles zag er heerlijk uit (soort buffet). Flink opgeschept (letterlijk, Dennis van Liempd) en opgesmuld zonder dat we wisten dat het lever, hersenen en koeientongen waren! Ieeeeeeh!! Jordy poseert met de koeientong en begint te kokhalzen! Het is niet de eerste keer dat we iets anders eten.. Mie ayam(= noodles met kip) is vaak geen ayam! Volgens mij is 'eend' de kipvervanger hier. Beter dan kat of hond of rat.. Die zie je namelijk nogal vaak voorbij rennen!

Terug in de regen, over de ondergelopen weg.. op de scooter.. Zeiknat! Geschuild bij een garagebedrijf, in ruil voor wat foto's en aanrakingen natuurlijk! Jordy wordt er af en toe gestoord van, dan staat er een kind te lachen en dan wappert hij mijn zijn gezicht heen een weer (en maakt tegelijkertijd een oergeluid), waarna dat kind nog net niet begint te huilen! Ik geef 'm dan altijd een stomp, maar kan met moeite mijn lach inhouden!!

Bij terugkomst vlakbij het hotel komen we Joep plotseling tegen! Hoe klein kan de wereld zijn!? Dus we zijn weer met vijven vertrokken naar Solo (prachtige treinreis door de sloppenwijken, al klinkt het hard). Het spoor hier is niet veilig, kinderen spelen vaak op het spoor. De machinist is constant aan het toeteren dat ze van het spoor af moeten.. Doodeng!!

In Solo viel er niet veel te beleven, behalve een spelletjeshal waar we met de fietstaxi naartoe zijn gegaan. Ik probeer het filmpje te plaatsen! Wederom levensgevaarlijk!
Vanuit Solo weer door naar Pacitan met een minibus, waar we een in super leuk backpackersdorpje terecht kwamen. Er staan allerlei bungalows en er is een gezamenlijke keuken en zithoek. Leuke mensen ontmoet natuurlijk! Vooral de Fin 'Irro', want deze lijkt veel op Geert. Alleen vindt Geert het wel leuk om over poep te praten en vraagt Irro zich af hoe het gespreksonderwerp toch elke keer bij "poep" eindigt.. Dat is onder de mannen vrij normaal, Joep vraagt bijvoorbeeld in een winkel (waar iedereen sowieso al stopt waar hij mee bezig was - alsof ze hard aan het werk zijn trouwens - wanneer wij binnenkomen) of je aan zijn vinger wil trekken! Door alle Indische koffie etc. kun je wel raden hoe zoiets dan klinkt... NAT!!! Zelf zegt ie dat ie inderdaad niet zuiver Nederlands klonk! En Franske(=Jordy) toont natuurlijk haantjes gedrag door nu een hele vieze stinkscheet te laten! Bedankt Frans!

In Pacitan hebben we op de vismarkt 5kg aan tonijn gekocht (twee stuks) voor 80.000 rupiah. Dat is omgerekend €5,30!! We hebben een Indisch meisje laten koken en zijn zelf naar Watu Karang gegaan, voor een ochtendje zon op het witte strand. Weer lekker een uur terug op de scooter door de stortregen!
Na een paar dagen Pacitan (waar het dus elke dag rond twaalf uur begint met stortregenen), zijn we met de minibus (zonder AC) richting Malang vertrokken. Op het heetst van de dag stopten we in de bergen omdat de weg was geblokkeerd door afgebrokkelde rotsstukken.. Daar een uur gewacht, terwijl we werden aangestaard door locals. Na acht vreselijke uren heen en weer gewiebel, eindelijk aangekomen (ja, Dennis van Liempd, wel een hele kilogram door de chocoladerepen) in Malang. We verblijven nu in een hostel bovenop een hotel, met negentien slaapplaatsen.
Morgen vertrekken we richting Bali, via Probolinggo en Jember.

Als afsluiter wil ik even zeggen dat Jordy net een heerlijk soepje met ballen heeft gegeten in een weghutje. De eigenaar tekende eventjes wat het hoofdingrediënt was: stierenballen!! Zoals ze in 'White Chicks' zeggen; HaaHaa!!