Mega lang verhaal, ik zou er niet aan beginnen!

Kuala Lumpur.. Wat een mega lelijke vieze stinkstad is dat zeg.. Massa's mensen die in de grandioze winkelcentra's, met koloniale prijzen, mega veel foto's van zichzelf en omvangrijke familieleden maken, onder een reusachtige kerstboom terwijl alle kerstliederen, heftig gecoverd door de chipmunk's, door ieders oren suist.. Dit allemaal terwijl het intens warm is! Dat bezorgt dus kortsluiting in mijn zowat autistische gedachtengang! 

Maleisië bestaat voor 10% uit Indiërs en volgens mij wonen deze allemaal in Kuala Lumpur! Indiërs staan niet altijd bekend om hun hygiene, laat het nu toeval zijn dat alle budget ho(s)tel kamers beheerd worden door die bevooroordeelde Indiërs en Jordy veel kamers heeft gezien die de "afwerkplek" (la cucaracha) overstijgen! Jordy heeft namelijk de kamer-keur-taak, zodat hij niet tegen mij kan mauwen over de harde bedden o.i.d. (ik hoor je correct denken, wat een miet!). Als Smerig Franske het niet goed keurt, geloof me.. Dan is het verschrikkelijk slecht!!!

Het enige positieve aan Kuala Lumpur is dat ze een H&M hebben, waar wij ons flink uitgeleefd hebben. Natuurlijk de oude kleding weggegooid, want die was compleet verwassen of de gele zweetvlekken (van het lekkere weer, wel 35 graden) zaten er permanent ingeschroeid! We hebben ook nog even de twin towers van Maleisië bezocht (Petrona), daar een toeristenkiekje gemaakt.. Vooral gelachen om mensen die er serieus voor poseren, voor Twitter of Facebook.. Lekker!

Vervolgens naar Ipoh gereisd en de volgende dag direct door naar Georgetown. Daar aangekomen hebben we (gewoon omdat het kan) een omweg van een uur gemaakt, lopend zoals echte backpackers dat doen! Totdat iemand ons vertelde dat we aan de verkeerde kant van Georgetown liepen. Fijn, dat richtingsgevoel van Jordy! Daar trap ik dus niet nog een keer in! Die dag was het dus ook heerlijk 35 graden.. Maar we mogen niet klagen! 
Komen we bij de bestemming, lopen Bart en Rosanne de hoek om! 

Mooi hostel gevonden. Net 8 dagen nieuw, dus schoon! Maar besloten dat we Maleisië zullen verlaten, ook al hebben we de locale - niet toeristische kant van Maleisië nog niet gezien. Het is te duur, meestal te vies en mensen zijn minder aardig dan in Indonesië. In Georgetown zaten er zelfs mannen met wapens op de hoek van de straat, omdat er meerdere toeristen mishandeld en overvallen waren. Een mevrouw van 60 bijvoorbeeld werd meerdere malen in haar gezicht gestompt en haar tas werd gejat. Voor de juwelier zitten ook zwaar bewapende mannen.. Wat een boefjes zijn het toch in Maleisië! 

Nog even sushi gegeten van de lopende band, zoals in de film! Super lekkere california maki! 's Avonds ontstond er een 'food market' waarbij ik moest denken aan mijn opa en oma die samen op de beurs staan, keukenapparaten en pannen te verkopen! Ik heb dit alleen op foto's gezien, want zo heb ik ze nooit gekend, maar moest toch even slikken.. Oude koppeltjes die mensen aan het lokken zijn voor een maaltijd van 1 euro en er een show van maken door kei hard te werken en te schreeuwen.. En niet vergeten te zweten, de druppels vallen zowat in het eten! 

Visum geregeld naar Thailand voor 60 dagen bij een of ander winkeltje. Pasfoto's laten maken en paspoort ingeleverd.. 
Die pasfoto's, vreselijk om te maken, maar eindelijk een keer bruin op de foto! Nog even gedoucht en make-up opgedaan.. Misschien vandaag een keer een meevallertje? We kwamen erachter dat we nog moesten pinnen.. Ik deed dat wel eventjes.. De automaat stond natuurlijk aan de andere kant van het stadje, moest binnen een half uur terug zijn dus het op een rennen gezet! Ik rende zelfs de locals met fietstaxi eruit! Resultaat: rood en bezweet(glimmend) op de foto! Maar wel op tijd! Foto's zijn gewoon niet mijn ding!
Rond de middag weer de paspoorten ophalen.. Zitten we met 25 anderen (in spanning) te wachten op onze documenten, komt er een meneertje van ruim 60 jaar, 1 meter 10, met een stoffen tasje, zijn helmpie nog op, met al onze paspoorten! Een fortuin! Doemscenario's flitsen door mijn hoofd! Schijt aan, zou Jordy zeggen!

Even bijkomen in het hostel, in de airco! 
Ineens horen we een hard zoemend geluid en komt er een chemische mist voorbij, zijn mannen de straten aan het besproeien met anti muggen spul. Die walm kwam gewoon binnen waaien bij ons hostel! Weer een paar levensjaren minder!

Met 't busje naar Hat Yai in Thailand, daar even oriënteren en eten. Alle locals komen namelijk op je afgestormd of je een taxi wilt, super irritant! Ze volgen je meestal nog een paar kilometers!
Jordy vraagt aan een groep mannen of zij de weg naar het station weten, zodat we door kunnen reizen. Een vriendelijke man laat Jordy blozen door op zijn billetjes te slaan en er vervolgens flink in te knijpen! Bij het idee dat wij met onze volle bepakking 1 hele km naar het station willen lopen, raakt die man nogal opgewonden! Jordy zette stiekem een stapje achteruit, maar de vriendelijke man trok 'm aan zijn billetjes weer terug naar voren.. "You so stlong" zei de vriendelijke man tijdens zijn aanranding. Ik begon hard te lachen, maar dat gaf die vriendelijke man alleen maar een vrijpas om Jordy nog verder te betasten! Hij was er stil van, die Frans! Mooi verdiend!
In Indonesië, Maleisië en Thailand is het een uiting van vriendschap wanneer mannen elkaar omhelzen, maar in de billetjes knijpen, heb ik nog nooit gezien hoor!

Na een lange zit in de trein, op een houten plank naast een vrouw met een lange witte haar uit haar pukkel, zijn we aangekomen in Phatthalung. Daar hebben ze een grote 'food market' die de hele treinreis goed maakte. De volgende dag regende het, dus zijn we maar vertrokken naar Krabi. Terug naar de plek waar Jordy in zijn oor gelikt is door een ladyboy (ook dankzij mij, wat ben ik toch gul!). Hier hebben we twee nachten geslapen, voor vijf minuten een scooter gehuurd (we reden recht in een fuik en zijn ontsnapt, dat was echt te spannend!) en een tempel bezocht waar andere toeristen het fatsoen niet hadden om zich te bedekken. Misschien kwam het door de rare muurschilderingen in de tempel.. Een man die gebukt staat met open anus en er een ram zijn kont wil rammen bijvoorbeeld..

Busreis naar Koh Lanta (eiland), waar we hopen op een paradijs met mooie natuur en stranden. Niets is echter minder waar.. Het is er prachtig! Alleen 's avonds bloeit het plaatsje waar we slapen uit tot Turkije! Vre-se-lijk! We hebben een super leuk hotelletje gevonden, super smerig en bijna geen faciliteiten, maar een geweldig lieve vrouw die de hele tijd lacht! Dat hebben we gemist! We hadden al gereserveerd bij een goedkoper guesthouse, waar we ruim twee weken wilden blijven om uit te rusten, alsof we dat nog niet genoeg hebben gedaan! Maar er mag hier niet gepraat en al helemaal niet gelachen worden! Op elke deur hangen regels! Het lijkt net alsof je weer een puber bent en je ouders de hele dag aan je kop zeiken! Dus zaterdag vertrekken we naar een bungalow in het reggae gedeelte van het eiland!

We hebben een paar mensen ontmoet waar we een dagje mee gaan toeren door Koh Lanta. 'Zhi' is een New Yorker, 'Matt' is een Engelsman uit Kent en later ontmoeten we nog een Engels stelletje uit Londen. Zee heeft ons alles verteld over de aanslagen van 9/11 en de enorme discriminatie binnen Amerika. Hij is zelf van Chinese afkomst en gaat alleen met Aziaten om. Hier wordt hij ook genegeerd door de locals, tenzij hij zijn backpack draagt! Mooi mens!
Nadat Jordy en ik een wheely en een noodstop midden op de berg hadden gemaakt, waarbij ik eraf moest springen omdat onze scooter ons niet hield, zijn we maar aan het strand gaan liggen. Jordy en ik hebben Zhi zwemles gegeven, in NY wordt er niet gezwommen, dus niemand schijnt daar zijn zwemdiploma te hebben! Echt heel raar, wie heeft er tegenwoordig nou niet zijn zwemdiploma!?

Maandag hebben we allebei drie duiken gemaakt, op zoek naar 'manta rays'. Dit zijn super grote roggen, kunnen wel 7 meter worden. We hebben de hoofdprijs betaald, maar natuurlijk geen manta gezien. Terwijl ze de afgelopen weken dagelijks gespot zijn! Best wel een teleurstelling, maar het prachtige koraal en de vissen die massaal op elkaar aan het jagen waren, maakte een groot deel goed. Een vis beet de hele tijd haar uit mijn hoofd, dus ik raakte constant uit balans door die vis de hele tijd weg te jagen! Zie je mij al om mezelf heen vechten in het diepe?!
Jordy heeft zijn eerste officiële diepe duik gemaakt van 30 meter, zodat hij voortaan mee mag met de grote mensen! De eerste duik moest ik een beetje boven Jordy en de instructeur zweven (luchtbellen vangen), zodat zij diepte oefeningen konden doen. Daarna hebben we tien minuten wat koraal bekeken en was Jordy zijn lucht al bijna op.. Terwijl ik nog 150 bar over had! Je begint altijd met 200 bar en bij 50 bar moet je terug naar boven. Bij een diepe duik is dat 70 bar omdat je onderweg een 'safety stop' moet maken op 5 meter diepte van 3 minuten. Dit om decompressieziekte te voorkomen. De volgende duik heeft Jordy een grotere fles gekregen (15 liter i.pv. 12 liter zuurstof). Hierdoor konden we langer onder blijven, wel 47 minuten! Ik had toen nog 120 bar over, om maar even op te scheppen! Meer dan de instructeur haha! Ik citeer "i hate it when costumiers do better on air!!" JUIST! Dit vind ik extra leuk omdat men mij heel ongeloofwaardig aankijkt wanneer ik vertel al ruim 100 duiken heb gemaakt. 

Wat me trouwens opvalt in Azië, is dat de kinderen uit de steden super dik zijn. Jongetjes van vijf jaar waarvan de breedte gelijk is aan de lengte. Al die kinderen lopen in 'angry bird' kleding en krijsen constant wanneer ze geen lekkers krijgen. Een kind probeerde bij zijn magere moeder op schoot te zitten, maar hij gleed elke keer van haar dunne benen af, een bil van het jongetje was gelijk aan twee benen. Dus uiteindelijk gaf hij het op en bleef met een bil hangen.. Ik kwam niet meer bij, heb er stiekem een foto van gemaakt! 
Kinderen lopen hier ook zelfstandig langs de kant van de weg wanneer ze van school af komen. Levensgevaarlijk! 
Over levensgevaarlijk gesproken, in Azië is het normaal dat mensen met kapmessen langs de weg lopen.. In Nederland ben je meteen gestoord!
Over gestoord gesproken, we hebben al veel gekke en naakte mensen gezien. Eentje stond stomdronken ruim een uur zijn fietstaxi te promoten, terwijl de andere zijn neus in een plastic zakje snoot en vervolgens alles uitsmeerde over zijn gezicht en handen en dit bleef herhalen! De naakte mensen tussen het drukke verkeer blijven mij verbazen! In Nederland wordt je van de weg gehaald, maar hier wordt er gewoon gedaan alsof diegene niet bestaat.. Triest..

Jordy en ik hebben kappertje gespeeld, ik heb 'm netjes een kort koppie gegeven om zijn meloenenkop nog beter uit te laten komen! Nu noem ik 'm 'Fontanella' omdat je de fontanelle goed ziet, nu ie nog wit is! 
Ik ben net ook even naar de kapper gegaan, dacht dat het nooit erger kon zijn dan in Curaçao, waar de kapster een flesje Heineken in een keer achterover gooide en mijn haar vervolgens met een heggenschaar bewerkte (alleen maar kroeshaar gewend, vandaar). Maar het kan dus erger.. Ongelijk is nog een degelijk woord voor het resultaat! 

Ook aan dit lange verhaal komt een eind.. 
We wisten niet dat jullie zo ongeduldig waren, maar nu hebben jullie in ieder geval voorlopig weer genoeg gehoord :)
Bedankt voor al jullie reacties! We wachten ze altijd in spanning af en moeten er meestal flink om lachen!! 

Heel veel liefs!